Aula Castelao de Filosofía

A Aula Castelao de Filosofía naceu formalmente no curso académico 1983-1984 co obxectivo de galeguizar o ensino da filosofía nas súas múltiples dimensións (lingua, contidos, recursos, debates…). A Aula Castelao de Filosofía ten unha concepción da educación que traspasa os valados das aulas e racha co illamento do currículo a respecto da sociedade na que vivimos e tamén, xa que logo, traspasa as barreiras da propia materia para aplicar a perspectiva filosófica aos demais saberes.

O nome de Alfonso Daniel Rodríguez Castelao co que denominamos ao noso colectivo, xa indica o pensamento que nos inspira. Un ideario que, no eido da filosofía que nos ocupa, tivo a súa concreción ao longo de catro décadas de actividade nos seguintes tres eixes de traballo:

​Unha filosofía popular implica non só conectar con tradicións da historia do pensamento desbotadas como a que recibiu esta denominación, senón sobre todo asumir a propia inserción nun pobo concreto, o galego, dende o cal reclamamos o seu recoñecemento como interlocutor colectivo no diálogo internacional a través do cal tentamos esclarecer e resolver os debates que enfrontan e dividen a humanidade. Partimos pois do recoñecendo do dereito a expresar o propio pensamento en igualdade de condicións a todas as colectividades e grupos sociais, denunciando a súa exclusión por unha concepción da filosofía androcéntrica, eurocéntrica e clasista. Unha razón entendida como conclusión partillada froito dun diálogo, no que se permite a cada quen argumentar as súas posturas dende a súa propia situación, é ao noso xuízo unha filosofía máis auténtica que a que se fundamenta en prescindir dos grupos humanos derrotados para validar as súas teses.

​Somos conscientes de que o esquecemento de determinadas voces nos debates filosóficos non é inocente, senón que denota a existencia dunhas relacións de poder desiguais no mundo que impoñen este silenciamento. Diante dunha humanidade dividida entre opresores e oprimidos, asumimos a imposibilidade dun debate público sen repercusión nese contexto inxusto. Abertas a escoitar todas as opinións, optamos explicitamente por non esquecer aos dominados. Comprometémonos pois coa nación asoballada, coa clase explotada, co sexo subordinado e con todas as vítimas das inxustizas do mundo no que vivimos para contribuír modestamente á súa liberación. Mais a unha liberación auténtica non se contribúe con adoutrinamento, senón fomentando a autorreflexión partillada e a toma de consciencia das consecuencias prácticas dos diferentes postulados teóricos. Dende o respecto ao pluralismo que sempre temos presente, tentamos corrixir as desvantaxes dende as que se parten, para substituír o monólogo imperante polo diálogo útil para a emancipación.