Tag Archive for: pornografía

A relación sexual entre homes e mulleres non se pode escribir

A relación sexual non existe. Jaques Lacan

Filosofía e Sexualidade. XXXII Semana Galega de Filosofía.
Araceli Fuentes García-Romero. Psicoanalista en Madrid. Formada na ensinanza de Jaques Lacan. Analizouse en París coa Sra. Colette Soler. Membro da Escola Lacaniana de psicanálise e da Asociación Mundial de psicanálise. Realizou o seu pase e foi nomeada Analista da Escola en novembro de 2010, desenvolvendo o seu traballo como A.E. ao longo de tres anos na sede de Madrid da Escola Lacaniana de psicanálise (ELP) e en diferentes Congresos da Asociación Mundial de psicanálise (AMP). Na actualidade, é docente do Nucep-Madrid, onde é responsable do Departamento “O corpo e os seus goces” e coordina o Seminario do Campo Freudiano en Madrid.

Venres 10. Mañán 10:30 a 13:30. Bloque: REFLEXIÓN FILOSÓFICA SOBOR DA SEXUALIDADE

A descuberta da psicanálise a fins do século XIX, que amosa a importancia da sexualidade na formación dos síntomas e na propia vida humana, supuxo un escándalo na sociedade victoriana na que Freud vivía, causando o maior abraio pensar que os nenos e nenas xa teñen acceso á sexualidade polimorfa. Estamos no século XXI e as cousas mudaron moito respecto da sexualidade no discurso social; poderíase dicir que nos atopamos no polo oposto ao da sociedade victoriana. Hoxe asistimos á difusión masiva da pornografía a nível planetario, e a sexualidade non só non se reprime senón que nos vemos sometidos a un imperativo que empurra ao goce. Esto supón algo novo que podemos detectar no modo no que as novas xeracións operan a súa aprendizaxe. A psicanálise recolle as consecuencias do modo actual de vivir a sexualidade e as mudanzas que se produciron son o produto da acción combinada de dous discursos: o discurso da ciencia e o discurso capitalista, que exerceron unha fonda transformación na reprodución, na sexualidade e na familia.

A psicanálise tamén se viu afectada por estos cambios, nos que a orde simbólica quedou asemade tocada. A función paterna perdeu o privilexio que lle atribuían tanto a tradición como até certo intre a psicanálise. Non obstante, esta última, a diferenza doutros discursos embebidos do relativismo postmoderno, guíase polo real –polo “seu” real, un real diferente do da ciencia. Para a psicanálise non todo é relativo, porque o real existe, e iso dótaa dunha perspectiva da que outros discursos carecen.

A psicanálise é fundamentalmente unha praxe, e é desta praxe da que aquela extrae o seu saber. Esta ponencia inserida nun Congreso de Filosofía bríndanos a posibilidade de conversar con outros sobre o que a nosa praxe nos ten ensinado encol da sexualidade dos seres falantes.

O sexo de pago. Os discursos en torno á pornografía e á prostitución

¿Existe un buen modo de categorizar los cuerpos? ¿Qué nos dicen las categorías? Las categorías nos dicen más sobre la necesidad de categorizar los cuerpos que sobre los cuerpos mismos. Judith Butler

Filosofía e Sexualidade. XXXII Semana Galega de Filosofía

Dolores Juliano Corregido. Cursou a licenciatura de Antropoloxía en Arxentina e doctorouse en Filosofía e Letras na Universidadede Barcelona, onde foi profesora titular ata a súa xubilación. Traballa desde hai moitos anos en  Antropoloxía da Educación, e en temas de xénero, inmigración e discriminación, desde unha perspectiva feminista. Forma parte de diversos equipos de investigación e ten dado cursos en varias universidades españolas e de América Latina. Recibíu o premio “Creu de Sant Jordi” outorgado pola Generalitat en 2010 polo conxunto da súa traxectoria académica e científica.

Luns 6. Noite 20:00 a 22:00. Bloque: A SEXUALIDADE A DEBATE

Dado que a base da nosa nosa organización sexo-social é a obrigatoria complementariedade heterosexual, resultan estigmatizadas todas as conductas que se sitúan á marxe do modelo, tales como homosexualidade, prostitución, transexualidade, bisexualidade, así como as transgresións ás normas de xénero. A criminalización do sexo de pago e doutras actividades incluidas dentro do negocio do sexo, como a pornografía, non depende dos delitos que se cometen dentro destas áreas, que existen pero que poden evitarse facendo uso da lexislación común, senón da estigmatización social, que se ensaña cos sectores máis desfavorecidos e se nega a escoitar as súas demandas.

O problema de outorgar credibilidade aos sectores que carecen de poder e prestixio social, pode darse mesmo  no seno dos movimentos reivindicativos. O feminismo tivo dificultades epistemolóxicas para incluir nas súas reivindicacións a voz das mulleres pertenecentes aos sectores marxinais,  atrapado en dous dilemas: Se históricamente se reclamaran dereitos civís a partir da superioridade moral da muller, que se fai con aqueles ás que se lles asignaba moralidade dubidosa ou non convencional?  Por outra banda, pero converxentemente, se se cría nun modelo único de reivindicacións universais productos da ilustración, e na existencia dun suxeito “muller” indiferenciado, como entender prioridades diferentes a partir de situacións sociais diversas, tales como os condicionamientos de clase, étnicos ou relixiosos?

A tentación de culpabilizar ás infractoras, cuxo modelo eran as prostitutas ou as sospeitosas de selo, atopou apoio dentro do sector máis intistucionalizado do movemento de mulleres. A outra posibilidade consistía en victimizalas, considerando que as conductas “inmorais” lles eran impostas externamente. Este foi o camiño que siguiu o movemento “antipornografía” de EEUU, que se extendeu por moitos países e se diversificou en distintas formas de abolicionismo.  Contra esta deriva autoritaria loitan actualmente as asociacións de traballadoras do sexo, as organizacións pro dereitos e as correntes do feminismo prosexo e queer.  Tamén dentro do campo académico multiplícanse  os estudios de ciencias sociais que procuran rescatar a voz destes sectores.

Lección de Clausura a cargo de Román Gubern

A rede permite (e hasta estimula) un cambio de identidade sexual (gender swapping) do operador, para experimentar coa transexualidade virtual, pois cada suxeito pode xogar ó cambio de sexo e de personalidade para explorar, sin risco, unha alteridade sexual que lle resultaría moi complicada e arriscada na interacción cara a cara. O eros electrónico

Filosofía e Sexualidade. XXXII Semana Galega de Filosofía

Román Gubern Garriga-Nogués. Doutor en Dereito pola Universidade Autónoma de Barcelona (1980) e Doutor honoris causa pola Universidade CarlosIII de Madrid (2013), traballou como investigador invitado no Massachusetts Institute of Technology (1971-72) e foi profesor de Historia do Cine na University of Southern California (Os Angeles) e a California Institute of Technology (Pasadena) (1975-77), ademais da Venice International University (Italia, setembro-decembro de 1998) e fundador e director do Instituto Cervantes en Roma (1994-95). Dende 1983 é Catedrático de Comunicación Audiovisual na Facultade de Ciencias da Comunicación da Universidade Autónoma de Barcelona, da que tamén foi Decano (1987-88). Dende 2004, tras a súa xubilación, exerce como Catedrático Emérito na mesma institución e dirixe o máster de Documental Creativo da mesma institución (dende 1998). Foi presidente da Asociación Española de Historiadores do Cine (1990-95) e da Asociación Colexial de Escritores de Cataluña, é membro da Association Française pour a Recherche sur l ´ Histoire du Cinéma, académico da Real Academia de Belas Artes de San Fernando, da Real Academia de Doutores de España, da Academia de Artes e Ciencias Cinematográficas de España, da Academia do Cinema Català, da Societat Catalana de Comunicació, do Padroado do Teatre Lliure de Barcelona, do Instituto Luís Buñuel (SGAE), da American Association for the Advancement of Science, do Comité de Honra da International Association for Visual Semiotics e do consello do International Journal of Media and Cultural Politics.

Membro fundador da Escola de Comunicación e Deseño Eina (Barcelona) en 1967 e do Institut del Cinema Català en 1975. Pronunciou numerosas conferencias (na Universidade de Harvard, a California Institute of Arts, a Universidade de Yale, a New York University, o MoMA, a Universidade da Sorbona (París), a Universidade París VIII, a Universidade La Sapienza de Roma, a Cinemateca de Helsinki, a Bienal de Venecia, etc.). Medalla da Universidade Politécnica de Valencia en 1986, xurado dos Festivais de Cine de San Sebastián, Huelva, Valladolid, Las Palmas, Montpellier, Nantes e Dijon (Francia) da Bienal de Venecia en 1986 e presidente do xurado do festival de Mar, do Prata en 2005, Oficial da Ordre deas Palmes Académiques (Francia, 1994), profesor honoris causa da Universidade de Lima (1995), medalla da Asociación Española de Historiadores do Cine (2004), medalla de Oro das Belas Artes (2010) e Premio Sant Jordi de Cinematografía de Radio Nacional de España (2011). Creu de Sant Jordi da Generalitat de Catalunya (2013).

Venres 10. Noite 20:00 a 22:00. Bloque: A SEXUALIDADE A DEBATE